تمام سوخت ها با میزان یا سرعت اشتعال مشخصی می سوزند. همان طور که شعله در امتداد یک کبریت می سوزد و پیش می رود، شعله در امتداد مخلوط هوا سوخت نیز با سرعت معینی می سوزد.
تناسب میان میزان هوا و سوخت موجود در سرعت اشتعال آن مؤثر است. در صورت جایگزینی اکسیژن خالص با هوا، سرعت اشتعال به شدت افزایش خواهد یافت.
سرعت جریان مخلوط اکسیژن-سوخت باید به گونه ای تنظیم شود که شعله به نازل (سر لوله) نزدیک باشد. در صورتی که سرعت جریان مخلوط بیش از حد باشد، بیشتر از سرعت اشتعال، شعله از نازل دور می شود که اصطلاحا (Blow off) نامیده می شود.
در صورت کم بودن سرعت جریان مخلوط، ممکن است شعله وارد مشعل شده و باعث پس زنش شعله شود. بسته به سرعت حرکت مخلوط ممکن است شعله درون مشعل نگاه داشته شود و منجر به «پس زنش مداوم» شود. با کمتر شدن سرعت مخلوط از این میزان، «برگشت شعله» رخ می دهد. به عبارت دیگر شعله یا به سمت سیلندر سوخت حرکت خواهد کرد و به منظور ادامه اشتعال، اکسیژن مورد نیاز خود را به دنبال خواهد کشید و یا به سمت سیلندر اکسیژن حرکت خواهد کرد و سوخت را به دنبال خود خواهد کشید.
حدود اشتعال و انفجار گازهای شهری چند درصد است؟
گاز طبیعی (Natural gas) یا همان گاز متان، یکی از انواع سوخت های گازی است که به طور روزمره و برای انجام امور مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این گاز برای سوختن نیاز به نسبت دو برابر خود، گاز اکسیژن دارد. با توجه به این که تقریبا یک پنجم هوا از اکسیژن تشکیل شده است، می توان گفت که برای سوختن گاز شهری در هوا باید از نسبت 1 به 5 متان و هوا استفاده کنیم. توجه داشته باشید که برای سوختن کامل متان باید 20 تا 30 درصد هوای بیشتری در اختیار داشته باشیم. هر چه درصد هوا به 10 نزدیکتر باشد، انرژی آزاد شده حاصل از انفجار نیز بیشتر خواهد بود.